بازی های همبستگی اسلامی

نوشته: ابو مسلم مجاهد

ترجمه از ترکی: فضل الدین "خادم"

بازی های همبستگی اسلامی که برای پنجمین بار در میان کشورهای عضو سازمان همکاری های اسلامی برگزار شد، امسال بین تاریخ ۰۹-۱۸ آگست سال ۲۰۲۲ در شهر قونیه -شهری که شهرت آن با داشتن مسلمانان محافظه کار در خط مقدم است- آغاز شد. در آغاز بازی -که از ۵۶ کشور ۴۲۰۰ اشتراک کننده را در ۲۴ بخش حضور دارد- تصاویری که قلب مسلمانان را جریحه دار کرد و آن هم به نام اسلام به نمایش گذاشته شد که اصلا مناسبتی با اسلام ندارد. این کار به ویژه توسط بسیاری از علمای اسلامی و توسط مسلمانان با شعور ساکن ترکیه محکوم شد. دلیل واکنش، موجودیت نمایشاتی که هیچ مناسبتی با اسلام ندارد می باشد؛ آنهم در پروگرامی که ادعا میشود بخاطر اسلام ترتیب شده و مسمی با نام اسلام است. عدم رعایت به حجاب/لباس اسلامی که از نمادهای مهم اسلام بشمار می رود، و آغاز شدن پروگرام با اصول غیر اسلامی نیز از جمله دلایل مهم واکنش ها به حساب می رود. در فعالیتی که بخاطر اسلام ترتیب شده و اسلامی عنوان شده باشد، حتمی است که مناسبت با اسلام داشته باشد. خاصتا بازیگرانی که از ترکیه اشتراک کردند، و لباس های شان موافق آداب اسلامی نبود، نسبت واکنش ها را افزایش داده است.

دین دین الله متعال است. قوانین این دین را الله متعال تعیین می کند. و پیامبرش (ص) با یک الگوی کامل نشان می دهد که این قوانین چگونه عملی گردد. زیرا رسول آن ذوالجلال اسوهء (الگو) حسنه است. دین همه زندگی را در بر می گیرد؛ چرا که دین، به ویژه اسلام، شیوهء زندگی مذهبی است. و کتاب مقدس این دین کتاب زندگی است. دینی که از زندگی مردود شده، در دل ها محبوس بوده و هیچ عملی درآن نباشد در واقع یک دین بی جان و روح است. از سوی دیگر اسلام یک سیستم اعتقادی است که به زنده ها نازل شده است نه به مرده ها. دین، خالی گاه و مشترکات را نمی پذیرد؛ بودن اینها در زنده گی مان [خدای ناخواسته] نفاق و شرک را می آورد. اطاعت از برخی فرموده های اسلام با عدم اطاعت از برخی آنها را، علمای اسلامی به عنوان شرک پذیرفته است. به همین دلیل نمی توان گفت که الله متعال به جنازه، اجل، حج، ربا، زکات و تجارت دخالت می کند، اما به لباس ورزشکاران، به ویژه در یک فعالیت ورزشی که به نام اسلام سازماندهی شده است، دخالت نمی کند. دین به طور کل باید پذیرفته شود و به طور کل زندگی کرده شود. بنابراین فعالیتی که به نام اسلام انجام گردیده و با عناصر مخالف اسلام تجهیز شود، به معنای تبدیل قوانین وضع شدهء الهی و تغییر آن از اهداف معینه می آید. تثبیت هر آن چیزی که آیا مطابق قرآن است یا نیست اولا با رجوع به قرآن کریم و بعدا با رجوع به قول، فعل و رفتار پیامبر عزیزمان (ص) صورت می گیرید؛ پیامبری که به مسلمانان با تمثیل بی ظیر شان نشان داده داده است که قرآن کریم در زندگی مسلمانان چگونه تطبیق شود. خداوند متعال آنعده کسانی را که بخشی از اسلام را می پذیرند و بخشی را نمی پذیرند، به شدت نکوهش کرده است: در آیت ۸۵ سورهء بقرهم چنین می فرماید: «... آیا به بخشی از کتاب ایمان می آورید و به برخی از آن کافر می شوید؟ ..» پیامبر (ص) در حجة الوداع چنین فرمودند: «دو چیز را برای شما می گذارم. اگر از آنها پیروی بکنید، نجات خواهید یافت.  اولی آن کتاب خدا (قرآن) و دومی آن هم سنت من است.»

اینکه یک انسان چگونه باید بپوشد در قسمت های از کتاب الهی و در فعل رسول الله (ص)، به عنوان حجاب (پوشیدن) مسمی گردیده است. کلماتی که در مورد حجاب در آیت ۵۹ سورهء احزاب و آیت ۳۱ سورهء نور آمدند، هر چیز را برای مان بطور مشخص بیان می کند. وقتی فعالیت های همچون بنام اسلامی را در پرتو این آیات اگر بررسی بکنیم، منحیث یک مسلمان واقعا احساس خجالت می کنیم. در آیت ۳۱ سورهء نور چنین امر شده است: «و به زنان مؤمن [نیز] بگو چشمان خودرا [از نگاه به نامحرم] فروگیرند و پاکدامنی ورزند. ... وباید روسری هایشان را بر سینه هایشان بیفکنند. ...» این آیت شریف بطور آشکار در میان گذاشته است که یک زن مسلمان چگونه بپوشد و چگونه حجاب را رعایت کند. فلهذا هر ورزشکاری که به یک فعالیتی تحت نام اسلامی اشتراک می کند، برایش لازمی است که پیرو/تابع اسلام و آیات مذکور باشد. ما نباید لباسی را که اسلام آن را مناسب نمی بیند بپوشیم و یا اگر بپوشیم هم قطعا به اسلام نباید نسبت دهیم. با این لباس پوشیدن ها، هم به امر الله متعال خلاوف می ورزیم و هم عملی که از نظر اسلام گناه بشمار میرود را بشکل عادی به جامعه نشان می دهیم [در نتیجه] به جامعه و اسلام ضرر می رساینم.

وقتی به قبایل نابود شده در قرآن بنگریم، می بینیم که در مجموع انسان های بودند در عادی سازی چیزهای حرام کوشیدند. خداوند متعال در سورهء احزاب آیت ۵۹ چنین می فرمیاید: «ای پیامبر، به همسران و دختران و سایر زنان مؤمن بگو که چادرهایشان را به شایستگی بر [سر و صورت و سینهء] خویش بیفکنند. این [گونه پوشش] مناسب تر است به اینکه [در جامعه به متانت و وقار] شناخته شوند و [در نتیجه،] مورد آزار [افراد هرزه] قرار نگیرند؛ و الله آمرزندهء مهربان است.» وقتی به قول، فعل و عملکرد پیامبر (ص) در مورد چگونگی لباس پوشیدن یک زن مسلمان نگاه کنیم، مسئله را به آسانی می توانیم درک کنیم. روزیپیامبر (ص) دیدند که دست أسماء خواهر حضرت عایشه (رض) بیشتر از بند دستش ظاهر میشود، به حضرت عایشه (رض) فرمودند: «خواهرت را ندیده ای؟  (با دست شان نشان داد [و گفت]) یک زن مسلمان چیزی جز آنچه بند دستش است را نشان نمی دهد.» (نجمة الزواهدین ۴۱۶۸.) اسامه ابن زید از پیامبر (ص) چنین نقل می کند: «رسول خدا (ص) کمی از کالا به من هدیه داد. بعدا از من پرسید که تکهء کالا را چه کرده ام؟ گفتم که به همسرم لباس تهیه کردم. رسول خدا (ص) گفت: به همسرت بگو که از زیر یگان پاجامه (نوعی زیر پیراهن) بپوشد؛ زیرا می ترسم که [تنها] با این لباس شکل استخوان هایش (اعاضای بدنش) معلوم شود.» (احمد بن حنبل). در روایتی که از ابن عباس (رض) آمده است: «پیامبر (ص)، به زنانیکه خودشان را شبیه مردان و مردانیکه شبیه زنان می کنند، لعنت کرده است.» (بخاری ۵.۷۵۱).  حضرت عایشه (رض) روایت می کند که؛ «حضرت أسماء با لباس نازک نزد پیامبر (ص) آمد.  رسول خدا (ص) گفت: «ای أسماء! وقتی زن به سن بلوغ میرسد، مناسب نیست که خارج از این مکان ها – با اشاره نمودن دستان و صورت نشان داد-  ظاهر شود» (ابوداود، لباس: ۳۱).

یک بازی همبستگی به نام اسلام در حال سازماندهی است. با این حال این بازی ها با لباس هایی به نمایش گذاشته می شوند که اسلام آن را هرگز جواز نداده است و واکنش شدیدی در این خصوص در ترکیه به وجود می آید. در این موضوع، آیا پیامی -لا شعوری- برای امکان پذیر بودن چنین فعالیت ها در اسلام، داده می شود؟ ویا هم فتنهء که در سال ۲۰۰۰ نیز دنیای اسلام را پریشان کرد؛ یعنی دینی که غرب ها تحت نام (اسلام میانه رو) برخلاف خواست خداوند متعال خواهان آن هستند، برای احیای مجدد آن تلاش کرده می شود؟ این واقعات برگرفته از جهالت است ویا از خیانت؟ ، مسلمانان امروزی از آیاتی که قسمت اعظمی زندگی را معنی می بخشد و اصلاح جامعه را هداف قرار می دهد، روزبه روز دورتر می شوند. و این چنین فعالیت ها، حساسیت مسلمانان را درخصوص ستر و حجاب از بین می برد.

اشتباهات و گناهان انجام شده توسط انسان به عنوان یک فرد بین خداوند متعال و خودش است. اما اشتباهات و گناهانی که انجام می دهیم منجر به نفاق و گمراهی جامعه شده سبب گناهان بیشتر می گردد؛ -زیرا الگوی بدی برای جامعه شدیم-. آیا مسلمانان از مصیبت هایی که به آنها می رسد، هیچ درسی نمی گیرند؟ [آیا] دور شدن از قوانینی که الله (ج) و رسولش (ص) تعیین کرده است، آمدن مصیبت های گوناگون با افزایش محبت شان با دنیا، آنها را هوشیار تر نمی کند؟ این سفر به کجا است؟ سازمان همکاری اسلامی با امضای چنین رسوایی، چگونه می تواند وحدتی در میان مسلمانان ایجاد کند؟ آیا اتحادی که در آن اسلام نادیده گرفته می شود، می تواند وحدت مسلمانان باشد؟ سازمانی که هدف تأسیس آن آوردن وحدت بوده باشد و مسلمانان را در قضاوت های اساسی شان پارچه پارچه نموده و به رقابت باندازد، چیزی به گفتن نمی ماند. به خصوص اگر این فعالیت ها در زمانی که مسلمانان در غزه به شکل وحشیانه شهید کرده می شود انجام شود، خیلی سخت است که فکر کنیم این نهاد واقعا هدفی برای دست یابی به وحدت مسلمانان دارد. در این حال این پرسش را بجا می بینیم که بپرسیم؛ ای امت اسلمی: فأین تذهبون. والسلام...